Ewa Cichowicz 

Kancelaria notarialna

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA ROLNICTWA I ROZWOJU WSI 1) z dnia 26 lipca 2004 r. w sprawie integrowanej produkcji (Dz. U. z dnia 13 sierpnia 2004 r.) Na podstawie art. 5 ust. 7 ustawy z dnia 18 grudnia 2003 r. o ochronie roślin (Dz. U. z 2004 r. Nr 11, poz. 94 i Nr 96, poz. 959) zarządza się, co następuje: § 1.  Rozporządzenie określa:   1)   wykaz jednostek upoważnionych do prowadzenia szkoleń w zakresie integrowanej produkcji, stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia;   2)   wymagania w zakresie kwalifikacji osób prowadzących szkolenia w zakresie integrowanej produkcji;   3)   programy szkoleń w zakresie integrowanej produkcji, stanowiące załącznik nr 2 do rozporządzenia;   4)   termin ważności zaświadczenia o ukończeniu szkolenia w zakresie integrowanej produkcji;   5)   wzór zaświadczenia o ukończeniu szkolenia w zakresie integrowanej produkcji, stanowiący załącznik nr 3 do rozporządzenia;   6)   zasady dokumentowania działań związanych z integrowaną produkcją;   7)   sposób i tryb przeprowadzania kontroli integrowanej produkcji;   8)   wykaz jednostek organizacyjnych upoważnionych do wydawania zaświadczeń o nieprzekroczeniu w roślinach i produktach roślinnych dopuszczalnych poziomów pozostałości środków ochrony roślin, metali ciężkich, azotanów i innych pierwiastków oraz substancji szkodliwych. § 2.  1. Osoby prowadzące szkolenia w zakresie integrowanej produkcji w jednostkach, o których mowa w § 1 pkt 1, powinny spełniać następujące wymagania:   1)   ukończyć studia wyższe na kierunku rolnictwo, ogrodnictwo, leśnictwo lub pokrewnym;   2)   zostać przeszkolone w zakresie integrowanej produkcji, zgodnie z programami szkoleń, określonymi w załączniku nr 2 do rozporządzenia, w: a)  Instytucie Warzywnictwa w Skierniewicach lub b)  Instytucie Sadownictwa i Kwiaciarstwa w Skierniewicach, lub...

UCHWAŁA SENATU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ z dnia 5 czerwca 1997 r. w sprawie stanu zdrowia Narodu Polskiego. (M.P. z dnia 23 czerwca 1997 r.) Senat Rzeczypospolitej Polskiej świadomy, że: –  zdrowie narodu jest jednym z podstawowych czynników warunkujących rozwój społeczny i ekonomiczny kraju, –  stan zdrowia społeczeństwa polskiego jest niezadowalający, a sytuację zdrowotną determinuje wysoka zachorowalność i umieralność spowodowana głównie chorobami układu krążenia, nowotworami złośliwymi oraz urazami i zatruciami, –  przyczyny te powodują szereg niekorzystnych zjawisk społecznych, a sytuacja zdrowotna osłabia tempo rozwoju społeczno-ekonomicznego kraju i stanowi jeden z najważniejszych problemów społecznych, stwierdza: 1. Wielokierunkowe działania, podjęte szczególnie w ostatnich latach, spowodowały istotny postęp w kilku ważnych dziedzinach ochrony zdrowia, co bezpośrednio wiąże się z realizacją Narodowego Programu Zdrowia, a zwłaszcza, stanowiącego jego część, Narodowego Programu Ochrony Serca. Decydujące znaczenie dla prawidłowego rozwoju opieki zdrowotnej miało uchwalenie przez Parlament ustaw: –  o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych, –  o ochronie zdrowia psychicznego, –  o pobieraniu i przeszczepianiu komórek, tkanek i narządów, –  o zawodach pielęgniarki i położnej, –  o zawodzie lekarza. Uchwalona przez Parlament w 1996 r. ustawa o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym powinna zagwarantować w przyszłości stabilne finansowanie świadczeń zdrowotnych. 2. Niezależnie od rozwiązań strukturalnych, obecny stan zdrowia społeczeństwa polskiego wymaga dodatkowych działań Rządu, Sejmu i Senatu RP oraz całego społeczeństwa, mających na celu zmniejszenie zachorowalności i poprawę dostępności świadczeń zdrowotnych. Celom tym służyć powinny nowe Programy:...